Pazylomania: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 4: | Linia 4: | ||
Zjawisko narasta lawinowo wraz ze wzrostem liczby rozwiązanych zagadek. Greenhorny i Mandaryny są w miarę bezpieczne. Niestety przeistoczenie się w Indiania na ogół powoduje nieodwracalne zmiany w organizmie i kończy się fazą degeneracji zwaną Denaturatem.<br> | Zjawisko narasta lawinowo wraz ze wzrostem liczby rozwiązanych zagadek. Greenhorny i Mandaryny są w miarę bezpieczne. Niestety przeistoczenie się w Indiania na ogół powoduje nieodwracalne zmiany w organizmie i kończy się fazą degeneracji zwaną Denaturatem.<br> | ||
| − | Na krótką metę pomaga Pazyquitin, ale niestety dla prawdziwych maniaków jest zbyt słaby – nawet całe wielkie opakowanie zeżarte przez uczestników Krakowskiego Spotkania | + | Na krótką metę pomaga [[Pazyquitin]], ale niestety dla prawdziwych maniaków jest zbyt słaby – nawet całe wielkie opakowanie zeżarte przez uczestników Krakowskiego Spotkania |
Wersja z dnia 15:40, 31 lip 2009
Stan fizjologiczny dla sporej części Pazylowiczów, niezwykle trafnie opisany na stronie tytułowej:
„Taki poziom uzależnienia od zagadek, że zasiadając przed komputerem, aby przeczytać najnowsze wiadomości z kraju i ze świata wpisuje się „z palca” www.pazyl.pl.
To uzależnienie jest tak silne, że w zasadzie na tym etapie należałoby podjąć jakąś terapię”
Zjawisko narasta lawinowo wraz ze wzrostem liczby rozwiązanych zagadek. Greenhorny i Mandaryny są w miarę bezpieczne. Niestety przeistoczenie się w Indiania na ogół powoduje nieodwracalne zmiany w organizmie i kończy się fazą degeneracji zwaną Denaturatem.
Na krótką metę pomaga Pazyquitin, ale niestety dla prawdziwych maniaków jest zbyt słaby – nawet całe wielkie opakowanie zeżarte przez uczestników Krakowskiego Spotkania
